இதுக்கு என்ன தான் முடிவு? 2

(இதுக்கு முன்னாடி ஒரு பாகம் இருக்கு.. லிங்க் எல்லாம் தர முடியாது :)) இதுக்கு முன்னாடி பதிவ நீங்களே போய் படிச்சுக்கோங்க :)) )

ஆச்சு.. இன்னும் கொஞ்சம் நேரம் தான் இருக்கு இன்னிக்கு.. சீக்கிரம் எல்லாத்தையும் செட்டில் பண்ணியாகனும்.. சகுந்தலா துடைத்தவாறே அடுத்து செய்ய வேண்டிய வேலைகளைக் கணக்கிட்டாள்..

மொதல்ல பாஸ்கரனுக்கு போனப் போடனும்.. அப்புறம், ஆஃபிசுக்கு போய் வரனும்... பேட்ஜ திருப்பித் தரனும்.. ஜான் அங்கிள முடிஞ்சா பாத்து பேசனும்.. கணக்கு நீளத் துவங்கியதைக் கண்டு அச்சமாயிருந்தது..  அவசர கதியில் சைக்கிளின் இதர உபகரணங்களையும் வெளியே எடுத்து வைத்தாள்.. அவைகளைக் கண்டதும் இன்னமும் துக்கம் பீறிட்டது.. 

சைக்கிள் வாங்கச் சென்ற போது தான் தெரிந்தது, இந்தியாவில் கிடைத்தது போல முழுமையானவை இங்கு கிடைப்பதில்லையென.. அங்கு சைக்கிள் பிரதான வாகனம் என்பதால், கூடவே வரும் பூட்டு, நேராய் நிறுத்தக் கூடிய ஸ்டேண்ட்,  பெரிய கேரியர்.. அப்புறம், மிக முக்கியமாக, உறுதியான ப்ரேக், பின்னால் பார்க்கக் கூடிய கண்ணாடி, பெல்.. என ஊர் மக்களின் அத்தியாவசியத் தேவைகளுக்கேற்ப வடிவமைக்கப்பட்டு இருந்தன.. உயரமும் அப்படியே.. இங்கு அப்படியில்லை.. ரொம்ப நேரம் தேடி, கிட்டத்தட்ட அங்கு ஓட்டியதைப் போன்ற ஒன்றைக் கண்டார்கள்.. சீட்டுக்கு தனியாக குஷன், காய்கறி வாங்கி மாட்டி வர முன்னால் ஒரு கூடை, பின்னால் பை வைத்துச் செல்ல கேரியர், பம்ப், ஹெல்மெட், தனியே பூட்டு என கூட சுமார் ஏழெட்டு உபகரணங்களை தேர்ந்தெடுத்து வாங்கி வந்தார்கள்.. 

அதிலும், அந்தக் கூடையைக் கண்டதும், தாங்கமுடியாமல் முகம் சுருங்கியது.. சைக்கிளையாவது கடையில் இருந்து வரும் போது ஓட்டி வந்தாள்.. அந்தக் கூடை.. ம்ஹூம்.. 

இனி என்ன யோசிச்சு என்னாவப் போவுது... பாஸ்கரா.. உங்கையில தான் எல்லாம் இருக்கு.. 

வழக்கம் போல போனை எடுக்கவில்லை பாஸ்கரன்.. அவன் எடுத்திருந்தால் தான் அதிசயம்.. எரிச்சலுடன் அதை வீசிவிட்டு, அடுத்த வேலையைப் பார்க்கலாமென முடிவு செய்த போது, ”கால் ஃபர்ம் பேஸ்கர்ன்” என்று சத்தமிட்டது செல்பேசி..

“சகீஈஈஈஈஈஈஈஈ”

”ம்ம்.. பரவாயில்லயே.. இன்னிக்கு நீயே திருப்பி கூப்பிட்டுட்ட”

“சரி.. நான் லைப்ரரில இருக்கேன்..”

எப்பவும் சுருக்கமாக பேசித் தான் பழக்கம் அவனுக்கு.. அவன் மீது சுமத்தப்படும் குற்றச்சாட்டுகளுக்கு அவன் என்றுமே நேரடியாக பதிலளித்ததில்லை.. 

”சரி, இன்னும் இருபது நிமிஷத்துல அங்கயிருக்கேன்...”

செல்லை அணைத்து பையில் போட்டுவிட்டு, விரைவாகக் கிளம்பி, ஐந்து நிமிடங்களில் ரயிலடிக்கு வந்து சேர்ந்தாள்..  பாஸ்கரனைப் பாத்து என்ன, குரலைக் கேட்டே வெகு நாட்களாகிவிட்டன.. 

ஆசைப்பட்டு வாங்கிய, ஓட்டியிருக்காத சைக்கிள் என்பதால் அதை பாதி விலைக்கு விற்க மனமில்லை.. நட்டமாயிடுமே.. சரி, பிரியமானவர்கள் யாருக்காவது சும்மா கொடுத்துச் செல்லலாம் என்று நினைத்த போது, முதலில் அணுகியது ஜான் அங்கிளை.. ஆனால், அவர் புன்னகையுடன் மறுத்து விட்டார்.. லேடீஸ் மாடலாம்.. விலைச்சீட்டு இருந்தால் கொண்டு வா, திருப்பிவிடலாம் என்றார்.. வாங்கியது எல்லாம் அப்படியே பத்திரமாயிருக்க, விலைச்சீட்டு மட்டும் எங்கு போய்த் தொலைந்ததெனத் தெரியவில்லை.. 

அடுத்ததாக நினைவில் வந்தவன் பாஸ்கரன்.. பாஸ் எனச் செல்லமாக அனைவராலும் அழைக்கப்படுபவன்..

தொடரும்..

(இன்னும் ரெண்டு பார்ட் போவும் போல.. முடிஞ்சா இன்னிக்கே எழுதிடறேன்.. )