இதுக்கு என்ன தான் முடிவு?

தன்னுடைய சைக்கிளை பார்த்தபடி நின்றிருந்தாள் சகுந்தலா..

”ச்சே என்ன பொண்ணு நீ.. இப்பிடி வெல கொடுத்து வாங்கி வந்த சைக்கிள ஆறு மாசமா வெளிய எடுக்காமயே போட்டு வச்சிருந்திருக்கியே.. ” அவளின் மீதான கோபத்தை மனம் வெளிப்படுத்தியது..

பால்கனி ஓரத்தில் நிறுத்தப்பட்டிருந்தது அந்த புழுதி படிந்த சைக்கிள்.. நீல நிறத்துடையது..  குறுக்கே தண்டியற்ற பெண்களுக்கான வகை.. கையை வைத்து இழுத்துப் பார்த்தாள்.. ஒரு இஞ்ச் அளவுக்கு புழுதி வந்தது.. தன் பெயரை எழுதிப் பார்த்தாள்.. ”ம்க்கூம்.. இதுக்கொன்னும் குறைச்சலேயில்ல...” மறுபடியும் மனம் ஒரு பக்கம் கிண்டலடித்தது.. சைக்கிளின் கழுத்தில் தொங்கிய விலைச்சீட்டைக் கண்டதும் ரொம்பவே அவமானமாக இருந்தது.. ”வாங்கி ஆறு மாசத்தில் ஒரு நாள் கூட வெளியே எடுக்காம..” மறுபடியும் மனம் அவளைத் திட்டுவதாக எண்ணி தன்னைத் தானே திட்டிக் கொள்ளத் துவங்கியது..

அவள் சைக்கிள் வாங்கின கதையையே தனியாகச் சொல்லலாம்.. சைக்கிள் ஒன்றிருந்தால், தேவையான போது கடைக்குச் சென்று காய்கறிகள் வாங்கிக்கொள்வேன் என்று கணவனை நச்சரித்துக் கொண்டிருந்த நேரம்.. அவன் தலையில் அடித்துச் சத்தியம் செய்யாத குறையாகச் சொன்னான்.. ”கண்டிப்பா இதயும் வீண் தான் பண்ணப் போற..”  அவன் பேச்சைக் கேட்டிருக்க வேண்டும்.. இனி எதுக்கெடுத்தாலும் இதையே, குறைந்தது ஆறு வருஷத்துக்காவது சொல்லிச் சொல்லி அவன் குத்திக் காட்டப் போவது உறுதி!

எப்படி இதெல்லாம் ஆரம்பித்தது? ம்ம்.. ஜான் அங்கிள் தான் எல்லாத்துக்கும் காரணம்.. அவர் தான் முதன் முதலில் ஆசை காட்டியிருந்தார்.. ”இப்பிடியே உன்னோட அப்பார்ட்மெண்ட் கேட் வழியா வெளிய வந்து, எதுத்தாப்புல இருக்கற ஸ்டேட் பார்க் வழியா சைக்கிள் பண்ணி போனீன்னா.. அஞ்சே நிமிஷத்துல வால்மார்ட் சூப்பர் மார்கெட் வந்துடும்.. நான் இப்பல்லாம் தெனமும் எக்சர்சைஸ் பண்ணற மாதிரி ஓட்டிட்டு போயிட்டு அன்னன்னிக்கு என்னென்ன தேவைப்படுதோ, அதெல்லாம் வாங்கி வரேன்.. ”

ஜான் அங்கிள் அவளுடைய அபார்ட்மெண்டின் இன்னொரு மூலையில் இருக்கும் சக வசிப்பாளர்.. ஜான் என்றதும் வெள்ளையரோ என்று நினைத்திட வேண்டாம்.. கேரளாக்காரர்.. கல்ஃபில் சில வருஷம், ஆஸ்திரேலியாவில் சில வருஷம், ஐரோப்பாவில் சில வருஷம், மற்றும் தென் அமெரிக்காவில் சில வருஷம் என வாழ்நாளைக் கழித்திருப்பவர்.. இன்னும் அண்டார்டிக்கா ஆஃப்ரிக்கா மட்டும் தான் மிச்சம் வச்சிருக்கீங்க என்று கிண்டலடித்திருக்கிறாள்.. தன்னுடைய சைக்கிளை தான் எங்கு சென்றாலும் எடுத்துச் செல்வதாகவும், தன்னுடனே பல வருடங்களாக பயணிக்கும் தோழனென்றும் அதனைப் பற்றிப் பேசி, நினைவுகளின் ஓர் ஓரத்தில் புதைந்து போய்க் கிடந்த அவளுடைய பால்ய கால சைக்கிள் நினைவுகளைக் கிளறி விட்டவர்..

ம்ம்.. பள்ளி காலச் சைக்கிள்.. அவளுடைய மிக உற்ற தோழனாக ஒரு காலத்தில இருந்த சைக்கிள்.. அதுவும் நீல நிறத்துடையது.. ”போதும் நிறுத்து.. வெளியே வா.. நீ மூழ்க ஆரம்பிச்சா மீள மாட்ட... இப்ப ஆகற வேலையப் பாரு..” மறுபடியும் அவளைத் திட்டி நிகழ்காலத்துக்கு தன்னைத் தானே இழுத்து வந்தது அவள் மனம்.. ”நீ எப்போ தான் என்னைத் திட்டாமல் இருப்ப..” அதனிடம் சண்டையிட்டவாறே தன் சைக்கிளைத் துடைக்கலானாள்..

தொடரும்..

(சைக்கிளயே வச்சு எழுதப்பட்ட கதை இல்ல.. அடுத்த பாகத்துல மிச்ச ஆட்கள் வருவாங்க.. :)) அப்புறம், கதைல வர்றது ரெண்டு சக்கரச் சைக்கிள் :)) )